AA Home > Geschiedenis > Vietnamoorlog
De Vietnamoorlog, strijd op twee fronten
Dit conflict, voortgekomen uit de diepe angst voor het Communisme, was voor Amerika een strijd op zowel het echte front als op het thuisfront. Hier kunt u het verhaal van deze gruwelijke en lange strijd nalezen.
De oorzaken van het conflict
De Tweede Wereldoorlog
De strijd in Vietnam kwam voort uit een diepe, irrationele angst voor het Communisme en de Sovjet Unie, die terug te voeren is tot de Tweede Wereldoorlog. In die tijd waren de Geallieerden (met op de voorgrond de VS) een samenwerkingsverband aangegaan met Rusland tegen een gezamenlijke vijand: Nazi-Duitsland.
In 1944 begonnen de Geallieerden en de Russen al rond de tafel te zitten om te bespreken wat er met Europa zou gebeuren na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Het was duidelijk dat het continent in puin lag en niet voor zichzelf kon zorgen; bovendien moest voorkomen worden dat Duitsland ooit nog zo sterk kon worden als in 1939.
 |
Na Roosevelt's dood in april 1945 werd Harry S. Truman president van de VS. Hij onderhandelde met Stalin over de toekomst van Oost-Europa, dat nu bezet was door Russische troepen. Had Stalin, die bekend stond als een tiran en onderdrukker, Polen en de andere landen nu bevrijd of bezet? Truman pushte Stalin tot zijn limiet en dreigde zelfs de Amerikaanse hulp aan het kapotgeschoten Rusland stop te zetten, maar Stalin weigerde simpelweg Polen op te geven.
De Koude Oorlog begint
De voorzichtige vriendschap met de Sovjet Unie was na deze crisis volledig verdwenen: de Koude Oorlog was begonnen. Churchill verklaarde in 1946 dat er een "iron curtain", een ijzeren gordijn over Europa was neergedaald. Door twee compleet verschillende visies (Amerikaanse democratie en Russisch Communisme) werd Europa onherroepelijk in twee delen gesplitst.
In 1947 kwam het idee van "containment" oftewel inperking van communistische invloeden voor het eerst naar voren, een idee dat direct zou leiden tot de Vietnamoorlog. Amerika moest volgens dat idee alle mogelijke maatregelen nemen om de verspreiding van het communisme buiten de Sovjet Unie te voorkomen; zelfs militaire maatregelen waar nodig.
De eerste test van containment was in 1948, toen Stalin besloot West-Berlijn van het Westen af te sluiten. Gedurende ruim een jaar vlogen de Amerikanen daarom het benodigde voedsel de stad in, waarna Stalin verslagen de blokkade ophief. In 1949 kreeg de Sovjet Unie de beschikking over de atoombom en werd China communistisch, wat de angst voor het communisme bij Amerikanen alleen maar versterkte.
De Koreaanse Oorlog
In 1950 viel het door Rusland gesteunde Noord-Korea het door de VS gesteunde Zuid-Korea aan, waardoor de tweede test van containment kon beginnen. Amerika stuurde soldaten naar Korea om de situatie weer te stabiliseren maar ging te ver toen ze de Noord-Koreanen terugdreven tot de Chinese grens. China reageerde door snoeihard honderdduizenden troepen op de Amerikanen af te sturen, waarna beide partijen in 1951 weer bij de oude grens tussen Noord- en Zuid-Korea zaten; in 1953 werd de oorlog formeel beëindigd.
Het McCarthyisme
 |
Intussen was men in Amerika ook bang geworden voor de Amerikaanse communisten. Een Senator genaamd Joseph McCarthy maakte hier handig gebruik van en begon een ware klopjacht op vermeende communisten in Amerika, later "McCarthyism" genaamd. Zelfs de Amerikaanse Senaat trapte erin en begon hoorzittingen, tot men erachter kwam dat McCarthy geen flauw benul had wie er communisten waren en mensen in het wilde weg beschuldigde.
Van 1950 tot 1954 heerste het McCarthyisme, daarna daalde de populariteit van de Senator even plotseling als hij gestegen was en werd de irrationele klopjacht op de communisten gestopt. McCarthy zelf stierf in 1957, en met hem stierf ook de angst voor de in Amerika aanwezige communisten.
Het communisme daarbuiten was echter nog steeds een bron van angst. In 1956 walste de Sovjet Unie over opstandelingen in Boedapest heen en in 1957 lanceerden ze de Spoetnik, de eerste raket die buiten de Aardatmosfeer kwam. Toen begon tot overmaat van ramp de kwestie Vietnam aan de horizon van de Amerikanen op te duiken.
De Fransen in Vietnam
Tussen 1945 en 1954 hadden de Fransen (die voor de Tweede Wereldoorlog van Vietnam een kolonie hadden gemaakt) een bloedige oorlog in dat land uitgevochten met de Vietminh, een communistische groep onder leiding van Ho Chi Minh die de vrijheid wilde. De Amerikanen bekostigden een groot deel van de oorlog die de Fransen voerden, maar konden niet voorkomen dat deze bij Dien Bien Phu toch in de pan gehakt werden.
De twee partijen kwamen overeen Vietnam tijdelijk in tweëen te delen en in 1956 vrije verkiezingen te houden. De Amerikanen installeerden een Veramerikaniseerde Vietnamees genaamd Ngo Dinh Diem in Zuid-Vietnam, maar de Vietnamezen accepteerden hem niet. Toen de Amerikanen daarna weigerden de verkiezingen in 1956 te laten doorgaan, begonnen Vietminh guerilla's uit het Zuiden (genaamd Vietcong) openlijk te rebelleren.
John F. Kennedy en Vietnam
 |
Toen John F. Kennedy in 1960 president van de VS werd, liet hij de kwestie Vietnam escaleren. Hij wilde Amerika's verbintenis met de containment politiek nog eens goed laten blijken en besloot dat Vietnam daarvoor de manier was. Hij stuurde daarom Amerikaanse "adviseurs" (lees: soldaten) naar het land, waarvan er in 1961 al ruim 3200 waren en in 1963 ruim 16.000. Eigenlijk was de Vietnamoorlog toen al een feit.
Diem was intussen meer een last voor Amerika geworden dan wat anders. Hij had een paranoide, dictatoriaal regime opgebouwd in Vietnam en legde het Boeddhisme in het overwegend Boeddhistische land sterk aan banden. In november 1963 stond Kennedy daarom toe dat Vietnamese generaals Diem afzetten en vermoordden.
Drie weken later werd Kennedy zelf vermoord en werd Lyndon B. Johnson president. Johnson had zich als vice-president meerdere malen tegen de escalerende situatie in Vietnam uitgesproken, maar kreeg nu de controle over de Amerikaanse aanwezigheid in Vietnam en begon dezelfde fouten als Kennedy te maken.
De machtshonger van Johnson
 |
De situatie in Vietnam verslechterde snel voor de Amerikanen; de Vietcong begonnen langzaam naar het zuiden op te trekken. LBJ wist zeker dat als hij de troepen uit Vietnam zou terugtrekken hij zijn politieke carriere kon vergeten, en - machtshongerig als hij was - besloot dus het Amerikaanse contingent uit te breiden.
In 1964 deed Johnson mee met de presidentsverkiezingen om zijn machtshonger verder te kunnen stillen; hij vertelde het Amerikaanse publiek wat het horen wilde en won: geen Amerikaanse jongens een zinloze dood insturen, maar wel Vietnam tegen het communisme beschermen. Achter de schermen had hij tegelijkertijd echter toestemming gevraagd een open oorlog tegen Vietnam te starten.
Een incident in de Golf van Tonkin bij Vietnam in augustus 1964 werd daarbij door LBJ meteen aangegrepen. Een Amerikaans schip was daar Noord-Vietnamese wateren ingevaren en beschoot zelf aankomende Noord-Vietnamese schepen, die daarop terugschoten. Johnson gebruikte dit incident om zijn Vietnamoorlog door de regering te kunnen krijgen, waarbij hij geen leugens over het incident schroomde. Het Amerikaanse Congres slikte alles als zoete koek en gaf Johnson bijna onbeperkte macht over de situatie Vietnam.
De Vietnamoorlog kon nu echt beginnen. Lees de volgende pagina voor het verhaal van de escalatie van de Vietnamoorlog.
Deel dit artikel met uw vrienden
Volgende pagina: Escalatie van de Vietnamoorlog
Terug naar de Geschiedenis van Amerika pagina
Terug naar de AllesAmerika.com homepage
Er zit copyright op deze en alle andere teksten op AllesAmerika.com.
